Beleef de Wadden met al je zintuigen

Het Werelderfgoed Waddenzee is een uniek gebied. Het is een bestemming die al je zintuigen uitdaagt. Ik luister, kijk, voel, ruik, proef en geniet met volle teugen. Mijn conclusie na een paar dagen, de Wadden beleef je met al je zintuigen en smaakt naar meer.

Werelderfgoed Waddenzee

De Waddenzee is op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. Het is het grootste ononderbroken stelsel van droogvallende zandbanken en modderplaten ter wereld. Het wordt beschouwd als een van de belangrijkste gebieden in de hele wereld voor trekvogels. De Wadden leveren daarmee een enorm belangrijke bijdrage aan de biodiversiteit.

In augustus breng ik een paar dagen door op de Wadden. Ik reis mee met het Horizontoer festival, een varend muziek festival dat onderweg een vijftal Waddeneilanden  aandoet. Voor mij is dit een prima kans om de Wadden beter te leren kennen. Ik ben van plan tijdens deze trip al mijn zintuigen volop te gaan uitdagen. Overdag ga ik op stap en ‘s nachts slaap ik op een klipper, de Waddenzee genaamd. Toepasselijker kan het niet.

Proef de Wadden

Na een onrustige eerste nacht waarin ik weinig aan slapen toekom, sta ik rond half 7 op. Om 7 uur vertrekken we voor een tocht op het Wad onder de naam”Flang in de pan”. Flang blijkt de gids te zijn, een echte Terschellinger wiens stamboom eeuwen terug gaat. Flang Cupido verzorgt allerlei culinaire trips en workshops geinspireerd door de Waddenzee. Wij gaan met hem op pad om te ontdekken welke eetbare producten er te vinden zijn om ze daarna ook te proeven.

Na een kort ritje komen we aan bij de dijk. Daar wachten 2 vrijwilligers van de Waddenvereniging en nog een paar deelnemers op ons. We gaan op pad. De lucht is dreigend. De eerste passen op het wad zijn nog wat wankel maar al snel krijg ik door wat de beste manier is om je laarzen los te trekken uit de modder. Het uitzicht is prachtig. Wad een horizon…. Het wad is drooggevallen en ik realiseer me dat ik op de bodem van de zee loop. Allerlei vogels vliegen af en aan. De dreigende luchten geven het gebied nog meer diepte.

De vrijwilligsters weten veel te vertellen over wat we op en in het wad aantreffen. Ik leer bijv. dat je aan een krab kunt zien of het een mannetje of een vrouwtje is. Een mannetje heeft nl. een vuurtoren aan de onderkant, een vrouwtje een bijenkorf. Na dit informatieve deel neemt Flang het stokje over. Ik leer dat er veel eetbare producten hier zomaar op het wad te vinden zijn. Zeesla, wier, kokkels etc. We graven zelf kokkels op die je zo op kunt eten. Flang weet precies waar je moet zoeken. De tocht eindigt bij een oesterbank waar enorm veel Japanse Oesters liggen. Ze zijn razend scherp. We verzamelen er een aantal en met onze buit keren we terug naar de dijk.

Flang tovert vanuit het niets allerlei spullen naar boven en binnen een paar minuten staan we met een glaasje witte wijn, een stokbroodje met zeewiertapenade en een geopende oester in onze handen. Voor het eerst in mijn leven slobber ik een oester naar binnen.

Het zal niet mijn favoriete gerecht worden maar ik geniet met volle teugen van deze ervaring. Flang is trots op dit Werelderfgoed en straalt dat ook uit.

Luister naar de Waddenzee

Aan het eind van de wadproeverij geeft Flang me het volgende advies mee: “Luister naar de Waddenzee”. Ik knoop zijn woorden goed in mijn oren. Ik neem me voor om tijdens mijn verblijf af en toe bewust te luisteren. De Wadden hebben veel te vertellen maar je moet het wel willen horen.

Op het wad al neem ik af en toe even afstand van de groep en luister naar het geluid van de vogels. Vele soorten vogels voeden zich op het wad. Aalscholvers, scholeksters, meeuwen, strandlopers. Voor hen is het wad ook een grote voorraadkast. Ik heb gelezen dat er 6 miljoen trekvogels tegelijkertijd aanwezig kunnen zijn in de Waddenzee. In het voorjaar trekken gemiddeld 10 tot 12 miljoen vogels door dit gebied. Daar word je toch wel even stil van.

Een paar uur later ben ik in West Terschelling op weg naar Paal 3. Ik had via twitter een tip gekregen om daar heen te gaan. Ik parkeer mijn huurfiets tegen een hek en de laatste paar kilometer loop ik door het duingebied richting de zee. De heide staat in bloei en het is hier erg rustig. Op het eind moet ik een flinke klim maken om bovenop de duinen te komen. Ik zak bij iedere stap weer een stukje omlaag en hoor mezelf hijgen als een karrepaard. Halverwege krijg ik aanmoedigingen van twee jongens: “U kunt het!”. Na een laatste krachtsinspanning sta ik bovenop de duinen uit te hijgen. De wind blaast langs mijn hoofd en ik geniet van het grandioze uitzicht. In de verte zie ik de Brandaris en onder me het uitgestrekte duin- en strandgebied de Noordsvaarder. Op het strand aan de andere kant zie ik paal 3 beneden me staan. Ik besluit dat ik hem ook vanaf hier goed genoeg kan zien. Ik hoor de branding en geniet van de wind die langs mijn oren suist.

In deze week geniet ik niet alleen van de natuurlijke geluiden. Ik ben ook dol op haven geluiden, het zachtjes klotsen van golven tegen de boot door de deining,  touwen die tegen de masten aantikken. Ik vind het heerlijk rustgevende geluiden.

En uiteraard geniet ik ook van de muziek van de bands waarmee we samen reizen. De Horizontoer is een varend festival. Op de 5 boten zitten diverse bands en artiesten die op de eilanden en soms op de boot hun optredens verzorgen. Ik geniet van de relaxte optredens van Tim Akkerman en ga met de aanwezigen van het Loodscafé in Vlieland Oost helemaal uit mijn dak bij het super optreden van Heavy Light.

Ik kijk mijn ogen uit

Ik fotografeer graag en de Wadden hebben iets speciaals waardoor ik veel en mooie foto’s maak.

Is het misschien het bijzondere licht? Of zijn het de fantastische horizons en de enorme weidsheid? En deze zonsondergang op Terschelling is toch ook bijna onnederlands mooi?

Zelfs als de zon al lang onder is, geniet ik van wat ik zie. Na het optreden van Tim Akkerman in Terschelling West loop ik terug naar de boot en zie het licht van de Brandaris over ons heen vliegen. Vanaf de boot, kijk ik terug naar de vuurtoren en het geeft me een veilig gevoel. Alsof de vuurtoren over ons waakt. Ik zou er graag nog eens naar boven klimmen.

Op Vlieland loop ik na de concerten in het dorp terug naar onze boot. Ik kijk omhoog en zie een enorme sterrenhemel. Ik zie zelfs de melkweg. Ik kan me niet herinneren dit in de afgelopen jaren in Nederland nog waargenomen te hebben. Wauw wat is dit mooi.

De geur van vrijheid

Tijdens het Horizontoer festival reis ik mee met de Waddenzee. Deze klipper platbodem is een schip voor ongeveer 32 mensen. Ik deel met 3 artiesten een hut. Een leuke manier om je bootgenoten beter te leren kennen. Er is ook een kok aan boord, Maarten. Hij is als vrijwilliger aan boord en maakt dagelijks voor alle mensen op ons schip de maaltijd klaar. Als Maarten bezig is, ruikt het heerlijk! De avondmaaltijden vormen een terugkerend gezellig moment. Het is eigenlijk ook het enige moment dat alle mensen op hetzelfde moment aan boord zijn.

Als ik er aan terugdenk, ruik ik nog steeds de Boeuf Bourguignon die Maarten klaarmaakte. Helaas heb ik die nooit meer geproefd. Op Vlieland werd besloten om vanwege verwachte waterstanden een dag eerder te vertrekken en werd deze maaltijd een dag doorgeschoven. Wij bleven achter in Vlieland en namen daar afscheid van onze klipper en de Boeuf Bourguignon…

Een andere geur die ik vanaf nu altijd met de Wadden verbind, is de zweem van zilte zeelucht. Overal waar je bent, weet je dat de zee niet ver weg is. Je ruikt het. Het is een geur die ik associeer met een gevoel van vrijheid.

Het Waddengevoel

Als er één zintuig is dat op de Wadden uitgedaagd wordt, is het wel het gevoel. Als je een paar dagen in dit gebied bent, gebeurt er iets met je. Je raakt besmet met het Waddenvirus. Ik kan het niet goed beschrijven, maar als je er zelf geweest bent weet je denk ik wel wat ik bedoel.

Ik merk het aan mezelf als we na een paar dagen Terschelling verlaten. We gaan voor het eerst met de klipper varen. Er staat een stevige wind en aan stuurboord zien we donkere wolken samenpakken.

De schipper trekt zijn regenpak alvast aan. Hoe hoger de golven worden, des te meer geniet ik van dit gevoel. De boot deint flink op en neer. 1 voor 1 komen mensen uit de hutten omdat ze misselijk worden. (Of waren ze wellicht iets te lang doorgegaan?). Ik geniet van deze sensatie en als de golven over de boot slaan, voel ik me vreemd genoeg in mijn element. Ook dit is het Waddengevoel. Met een boot over de Waddenzee, genieten van de zon, de golven en de wind. Niet meer, niet minder.

Als we vlakbij Vlieland aankomen, zijn de golven weer wat rustiger geworden. Wat ziet het er mooi uit. De haven ligt vlakbij het Noordzeestrand. 2 uur na ons vertrek uit Terschelling meren we aan in Vlieland. Weer een heel andere plek maar het voelt hier meteen goed.

Het voelt eigenlijk overal goed in de Wadden. De modder op het wad die je probeert vast te houden, het zand van het strand waar ik met mijn blote voeten door heen loop, de krabben die ik per ongeluk met mijn tenen aanraak en de wind en de regen die langs mijn gezicht strijken als we op de boot varen.

Beleef de wadden met al je zintuigen

Ik heb enorm genoten van mijn trip in dit gebied. De Wadden doen een beroep op al je zintuigen. Dit is echt een bijzonder gebied. Het is heel belangrijk dat het op de Werelderfgoed lijst van Unesco staat. Hierdoor krijgt de Waddenzee een beschermde status zodat nog vele generaties mensen en dieren er van kunnen genieten. Ik hoop dat mijn artikel ook bijdraagt aan meer bewustzijn over het belang van dit gebied. Geniet van het waddengevoel en hou daarbij de volgende reisquote in je achterhoofd…

Take nothing but pictures

Leave nothing but footprints

Kill nothing but time

Praktisch

Beide Waddeneilanden, Terschelling en Vlieland zijn rechtstreeks te bereiken met een veerboot vanuit Harlingen.

We waren tijdens ons verblijf in de Wadden te gast bij Festival Horizontoer.  Dit is een bijzonder varend festival. In 10 dagen varen 5 klippers 5 Waddeneilanden langs en overal worden optredens gedaan door de artiesten die meevaren. Je kunt ook als vakantieganger mee met dit festival. Je kun het hele festival of de helft meevaren. Je eet, slaapt en zit de hele tijd tussen de artiesten. Een uniek kijkje achter de schermen. En uiteraard geniet je ook nog van de Waddenervaring.

De culinaire excursie op het Wad werd verzorgd door Flang in de pan en de Waddenvereniging

Van 5 t/m 11 september vindt op Vlieland weer de Werelderfgoedweek  plaats met allerlei speciale en leuke activiteiten.

Verantwoording

Ik ben als blogger uitgenodigd om mee te gaan met de Horizontoer en verhalen en foto’s te maken over de Wadden, het Werelderfgoed en de Eilanden. Ik ben zelf verantwoordelijk voor de inhoud van mijn verhalen. Alle foto’s in dit artikel heb ik zelf gemaakt, op de foto na van waar ik een oester eet. Die is gemaakt door Stephanie Versteeg.