“Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren,
traag door oneindig
laagland gaan”
Zou Ruben Smit dit bekende gedicht van Marsman in zijn achterhoofd hebben gehad toen hij aan zijn nieuwe project “De Levende Rivier” begon? Ruben Smit maakte eerder de zeer succesvolle natuurdocumentaire “De Nieuwe Wildernis” over de Oostvaardersplassen.
Instameet
Ter gelegenheid van zijn nieuwe documentaire, organiseerde Rijkswaterstaat een instameet bij Fort Pannerden, een fort midden in het rivierenlandschap. Een instameet is een ontmoeting van Instagrammers die verzamelen op een bepaalde plek en met elkaar foto’s gaan maken. Ik was ook uitgenodigd. Dit werd mijn allereerste instameet en ik had er zin in.
Ik besloot met het openbaar vervoer te gaan en er net als Ruben Smit een soort expeditie van te maken. Dat heb ik geweten. Bij Utrecht ging het mis en kwam ik in een verstoring terecht. Gelukkig kon ik een half uur later weer op pad. Bij Arnhem moest ik op de bus wachten. Ik gebruikte deze tijd om het nieuwe station van Arnhem te bewonderen. Het was net die week geopend. Ik had begrepen dat de architect had samengewerkt met scheepsbouwers omdat hij bepaalde draagconstructies uit de scheepsbouw wilde toepassen. Ik vond het zelf meer op stammen van enorme tropische bomen lijken.
Na een tijdje vertrok lijn 33 naar Nijmegen en na een half uur en vele haltes verder, stapte ik in Doornenburg uit. Vanaf de bushalte was het nog een half uurtje flink doorstappen. Precies op tijd, na bijna 4 uur reizen, stapte ik het Fort Pannerden binnen.
Fort Pannerden
Wat een prachtige plek! Ik heb ooit jaren in Nijmegen gewoond maar van dit fort had ik nog nooit gehoord. Het is gebouwd net voorbij Lobith (jawel daar waar de Rijn Nederland binnenkomt) en ligt heel strategisch op een schiereiland op de plaats waar de Rijn splitst in de Waal en het Pannerdensch Kanaal.
Ruben Smit was door Rijkswaterstaat uitgenodigd om zijn nieuwe project te komen toelichten en met ons een Instameet te doen. Smit heeft twee jaar gewerkt aan zijn nieuwe film. In “De levende rivier ” speelt hij in tegenstelling tot “De nieuwe wildernis” zelf ook een rol. Hij zakt in een kano het rivierenlandschap af en vertelt het verhaal van de natuur maar ook de cultuur die hij onderweg tegenkomt. De trailer die hij ons laat zien, maakt duidelijk dat dit weer een pareltje is. De film gaat binnenkort in première.
Verhalen op het rivierstrand
Na deze korte inleiding, neemt Ruben Smit ons mee naar buiten naar het rivierstrand. Hij trekt onze aandacht naar de “verhalen” op korte afstand, een blaadje dat om een takje zit gekruld, rimpelingen in het zand of een klein plantje dat vanuit een ander perspectief wel een boom of vogelverschrikker lijkt.
Het is inspirerend om met een enthousiaste natuurfotograaf/filmer als Ruben Smit op pad te gaan. Hij leert je opnieuw kijken naar je omgeving.
Na een tijdje eindigen we met een klein groepje bovenop het fort. Het is de hele dag al grijs en grauw maar op dat moment breekt de zon een paar minuten door. Het rivierenlandschap wordt even aangelicht door een streep van najaarszonlicht. Dit waanzinnig mooie licht is een cadeautje! Helaas is mijn geheugenkaart precies op dat moment vol. Als ik me omdraai, zie ik de documentairemaker met een bijzondere blik staan staren naar het landschap. Wat gaat er door hem heen? Zou hij terug denken aan andere bijzondere momenten tijdens de productie? Ik aarzel geen moment, pak mijn iPhone en maak snel een foto van hem. Niet geposeerd, gewoon het moment gevangen!
Binnenin het fort
Niet alleen buiten is het genieten. Ook binnenin het fort is er van alles te zien. Samen met een paar andere instagrammers struin ik door de vele kamertjes en ruimtes. Het fort is gebouwd in 1871 en heeft in de verschillende oorlogen een belangrijke rol als vesting gespeeld. Er is weinig gevochten maar veel afgezien. Je voelt dat er allerlei verhalen verstopt zitten in de vele hoeken en gaten. Het is er vochtig en koud en je kunt je voorstellen dat soldaten die hier gelegerd waren het niet makkelijk hadden. Waarom zijn de muren bijv. op bepaalde plekken wit geverfd? Deels vanwege het lichteffect maar ook om te voorkomen dat de bloedluis die in de stenen zat er uit kon komen. Dat soort verhalen dus.
Op het moment van ons bezoek is het fort gesloten vanwege een grote verbouwing. Vanaf april 2016 wordt het fort heropend voor het grote publiek. Met allerlei extra activiteiten, speurtochten en speciale expedities zal dit een toeristische trekpleister gaan worden. Voor het fort zelf zal een toegangsprijs gevraagd worden, maar het uitzichtpunt en het café met panoramaterras worden vrij toegankelijk. Als wij door het fort struinen, zijn er al vele vrijwilligers actief om alles in gereedheid te brengen voor april. Sommigen in origineel uniform, anderen in overall bouwend aan bijvoorbeeld een houten replica van een kanon.
Ik vind het erg interessant om nu al op deze plek te mogen ronddwalen en foto’s te maken. Net voor zonsondergang, klim ik nog een laatste keer naar het uitzichtpunt bovenop het fort. En ik neem me voor om hier in het voorjaar als het geopend is, met mijn kinderen terug te keren.
Meer info over Fort Pannerden
Op de terugreis zie ik de eerste foto’s verschijnen op Instagram. Het is makkelijk de foto’s terug te vinden omdat Rijkswaterstaat iedereen vooraf had gevraagd deze met #instawalkrws te coderen. Er zitten een aantal schitterende plaatjes bij. Je ziet ook dat iedereen weer andere dingen heeft gezien. Dat is het leuke van zo’n instameet, je ben op dezelfde locatie maar iedereen ziet alles net weer wat anders.
Dit was mijn eerste instameet. Ik heb het als een fantastische dag ervaren. Dit zijn het soort ervaringen waar ik Vakantaseren voor heb bedacht! Wat mij betreft smaakt dit naar meer. Ik ga zeker die nieuwe documentaire van Ruben Smit in de bioscoop bezoeken en keer in het voorjaar terug naar Fort Pannerden.
Tot die tijd blijf ik vakantaseren over het rivierenlandschap.
Heb jij al wel eens meegedaan met een instameet? Laat je reactie achter via de comment!
Herinnering aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonden
de boerderijen
verspreid door het hele land,
boomgroepen,dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband
de lucht hangt er laag
en de wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord
Hendrik Marsman (1899-1940)
Fotoverantwoording: alle foto’s in dit artikel heb ik zelf gemaakt. Ook op instagram kun je de foto’s bekijken. Vakantaseren op instagram. De foto’s van de andere instagrammers zijn ook terug te vinden via een zoekopdracht met #instawalkrws.
