Ons Kloosterpad: een wandeltocht langs kastelen, kerken en kloosters

Het kriebelde al een tijdje. Graag zou ik weer eens een meerdaagse wandeltocht in Nederland doen. Net zoals Mijn Kruistocht in Spijkerbroek en dan in de buurt. Niet zomaar een hike, maar bij voorkeur een wandeling met een bijzonder verhaal. Zo kom ik uit bij Ons Kloosterpad. Al is het alleen maar vanwege die prachtige Brabantse naam. In dit artikel vind je een sfeerimpressie van de eerste etappe.

Ons Kloosterpad

Ons Kloosterpad is een wandelpad in midden- en oost-Brabant. Het is een route van 330 kilometer langs een vijftigtal kloosters en abdijen. Je kunt de hele afstand afleggen in zo’n 15 etappes en onderweg kun je op tal van plekken overnachten in kloosters.

Als ik de knoop heb doorgehakt om Ons Kloosterpad te gaan lopen, bestel ik het Bindboek. Dit is de wandelgids waarin de etappes worden beschreven. Maar het is veel meer dan dat. Het is ook een inspiratieboek, met interviews met de mensen die wonen en werken in de kloosters. Daarnaast bevat het veel weetjes en mooie kunstfoto’s. Superhandig zijn de losbladige etappebladen, dat scheelt een hoop sjouwen en je hoeft ook niet de hele tijd op je telefoon te kijken voor de route.

Overnachten in Stadsklooster San Damiano

Het mooie van Ons Kloosterpad is dat het niet zomaar een lange afstandswandeling is. Doordat je langs kloosters wandelt en daar soms zelfs kunt overnachten, zit er wel een bijzonder spiritueel tintje aan. Om die reden besluit ik mijn eerste etappe in stijl te beginnen met een overnachting in het Stadsklooster van Den Bosch, San Damiano.

Ik word hartelijk welkom geheten door broeder Jan en meteen uitgenodigd om die avond de dagsluiting bij te wonen. Vandaag ben ik de enige pelgrim. In een kleine kapel woon ik samen met een aantal broeders en zusters de afsluiting bij. Daarna ga ik terug naar mijn kamer. In de huiskamer op mijn gang installeer ik mij met een boek waar ik al een tijdje terug in begonnen ben. Pas nu vind ik de rust om verder te lezen.

Wat betekent het geloof nog voor mij?

De volgende ochtend sta ik vroeg op zodat ik om half acht bij het ochtendgebed aanwezig kan zijn. Ik noem mijzelf niet gelovig, maar ik ben wel katholiek opgevoed, in Noord-Brabant. Zelfs ook nog misdienaar geweest tot ik een jaar of zestien was en in verzet kwam. Dus ik ben wel bekend met de rituelen. Een van de dingen waar ik tijdens Ons Kloosterpad over na wil denken, is de vraag wat het (katholieke) geloof nu nog betekent voor mij. Kerken, kloosters en pelgrimsroutes hebben al jaren een grote aantrekkingskracht op mij. Is dat vanwege de (religieuze) kunst, architectuur, meditatieve stilte of zit er meer achter?

San Damiano in Assisi

Na het ontbijt staat er een kleine rondleiding op de agenda. Helaas is de persoon die dat normaliter doet er niet, maar vrijwilligster Marieke neemt de honneurs graag waar. Het klooster biedt overdag een huiskamer voor dak- en thuislozen. Zij opent vandaag de deur voor hen. Ze heeft dit klooster net als ik leren kennen tijdens Ons Kloosterpad en leidt me rond door het klooster en de naastgelegen kerk. Ik maak voor het eerst in mijn leven kennis met een San Damiano kruis. Dat is een kruis geïnspireerd op de kruizen in het San Damiano klooster van Sint Franciscus, in Assisi. De orde van dit klooster is gebaseerd op de leer van deze heilige. De Franciscusroute is trouwens een hele bekende pelgrimsroute van Florence naar Rome, via Assisi. Wie weet?

Onze Sint Jan op Ons Kloosterpad

Voordat ik weg ga, koop ik nog een souvenir (een puzzelstuk geïnspireerd op een Franciscaner habijt) en krijg ik een stempel. Onderweg kun je bij een aantal kloosters souvenirs kopen en een stempel ontvangen voor in je pelgrimspaspoort. Net als bij de Camino naar Santiago. De souvenirs vertellen samen het verhaal van het Brabantse kloosterleven en je steunt de instandhouding van het wandelpad ermee. Daarna ga ik op pad. Den Bosch is een mooie stad, met pittoreske winkeltjes, straatjes en grachtjes. Overal om me heen zie ik Bossche Bollen, maar ik kan de verleiding weerstaan en zal er pas na de wandeling een paar kopen als beloning. Een worstenbroodje voor onderweg kan ik echter niet weerstaan.

Uiteraard loopt de route langs ‘Onze Sint Jan’, een van de meest bekende kerken van Nederland.Ik ga naar binnen en kijk om mijn gemak rond. Vandaag heb ik geen enkele haast, het komt zoals het komt. Ik ga naast een stel op een bankje zitten en we raken aan de praat. Misschien gaat daar Ons Kloosterpad wel over, niet zozeer over de wandeling zelf, maar over de bijzondere ontmoetingen onderweg. Na een half uurtje sta ik toch maar op want ik heb nog zo’n 18 kilometer af te leggen.

Pijnlijke voeten

Tja, over die wandeling daarna kan ik eigenlijk kort zijn. Het landschap is niet spectaculair en onderweg valt er niet zoveel te beleven. En dat hoeft ook niet. Een groot deel van de route loop ik over dijken langs kanalen en zie ik af en toe wat vissers. Of een mooi Mariabeeldje in de boom. Halverwege is er een leuk stukje door een bos, met smalle kringelpaadjes. De enige horecagelegenheid die ik aan het eind van dit bos tegenkom, is helaas gesloten.

Bij het kasteel van Heeswijk-Dinther is er gelukkig wel een restaurant open, waar ik mezelf op een tosti en een paar koffies trakteer. Dit lijkt me een mooie plek om te bezichtigen, maar aangezien ik best wel pijn aan mijn voeten heb gekregen, bewaar ik dat maar voor een volgende keer.

Bossche Bollen als beloning voor Ons Kloosterpad

Vanaf het kasteel is het gelukkig niet ver meer naar mijn eindstation voor vandaag: de Abdij van Berne. De Abdij zelf is niet geopend, maar de kerk en de bar/winkel ernaast wel. Daar krijg ik weer een stempeltje in mijn pelgrimspaspoort en schaf ik het souvenir van Berne aan, een servet gemaakt van de damasten tafellakens van het klooster. De eerste etappe zit er op. Als ik naar de bushalte loop, komt de bus naar Den Bosch al aangereden. Een kort sprintje en ik zit erin. Eenmaal terug in Den Bosch, maak ik nog even een klein omweggetje via Bakkerij de Groot. Voorzien van een doos Bossche Bollen voor het thuisfront stap ik in de trein terug naar huis.

Tot slot

Wat Ons Kloosterpad extra leuk maakt, is het feit dat je onderweg kennis maakt met het leven in een klooster of abdij en daar zelfs even onderdeel van kan zijn. Een antwoord op mijn vraag wat geloof betekent voor mij, heb ik nog niet gevonden, maar ik heb wel ontdekt dat ik de heerlijke stilte en meditatieve sfeer in kerken en kloosters erg prettig vind. En de leuke ontmoetingen en gesprekken bij de start van deze etappe zijn me goed bijgebleven. Misschien zie ik jou wel bij de volgende etappe!

Wil je Ons Kloosterpad zelf ook gaan wandelen? Bestel dan het Bindboek en ga ook op pad! Meer informatie vind je ook op deze website.

Vind je dit een leuk artikel? Misschien kun je dan de volgende keer dat je iets bestelt bij Bol.com of een Natuurhuisje boekt, dat doen via de banners onder of naast dit artikel. Het kost jou niets extra’s en Ik krijg dan een kleine provisie waarmee ik dit soort verhalen kan blijven maken.

Dit artikel is de eerste uit een serie. Ik doe Ons Kloosterpad op eigen initiatief. De eindredactie is in handen van Astrid van Unen van U-producties. De foto’s van het Bindboek en van de route heb ik met toestemming van Leonie van Brugge gebruikt.