Expeditie Noordkaap …. met een knipoog

Al jaren vakantaseer ik over een bezoek aan de Noordkaap. Het is voor mij een van die plekken op aarde die je in je leven minimaal 1 keer gezien wil hebben. Begin april is het zover. Ik ga op expeditie naar de Noordkaap.

Expeditie Noordkaap, een expeditie met een knipoog

Het wordt een expeditie met een knipoog. De Noordkaap in Noorwegen is erg ver weg. Ik zoek uit hoe lang het me gaat duren om daar met het openbaar vervoer te komen. Ik ontdek dat me dat wel wat vrije dagen gaat kosten. Tijdens de research ontdek ik iets anders. Op Terschelling ligt ook een Noordkaap! Het is een scheepsbaken op de oostkant van het eiland. Dit lijkt me een perfect alternatief. Om het gevoel van zo’n expeditie alvast te ervaren. Ik plan een aantal vrije dagen in. In april zal ik met het openbaar vervoer afreizen naar Terschelling en vanaf daar alles op eigen kracht doen. Dit wordt een expeditie met een knipoog.

#ExpeditieNoordkaap op social media

Op social media begin ik weken voor mijn vertrek met het creëren van sociale buzz over mijn Expeditie Noordkaap. Ik krijg veel enthousiaste reacties  en ik hou in het midden dat het wellicht niet de Noordkaap is die ze verwachten. Op een zondagochtend in april neem ik afscheid van mijn gezin en ga op pad. Met een rugzak met proviand en verschoning zoals ze vroeger zo mooi zeiden.

Ik heb bedacht om twee parallelle verhalen te vertellen tijdens mijn tocht. 1 op twitter (@vakantaseren) met alleen tekst en zonder beelden. En 1 op Instagram (www.instagram.com/vakantaseren) met ongeveer dezelfde tekst en met een foto. Ik wil mijn verhaal op Instagram over de #expeditieNoordkaap in 9 foto’s vertellen. Dit concept van een #9picturestory heb ik nog niet eerder gezien en lijkt me een mooi experiment.

Bij de eerste post fotografeer ik hoe ik met mijn ov-chipkaart incheck. Op twitter post ik ook een bericht dat ik hebt ingecheckt. Ik zie veel lezers denken dat ik nu op het vliegveld rondloop.

Een flinke trip

Na diverse overstappen met de trein, ga ik verder met de bus. Ik rijd langs dorpjes waar ik nog nooit eerder van hoorde. De lucht is prachtig blauw en ik laat het landschap langs me heen glijden. Ik zie windmolens, dijken en veel water. Een Hollandser landschap kan bijna niet. De mooiste plaatsnaam die ik onderweg zie, is Opperdoes, van de aardappel. Op de Afsluitdijk staar ik naar het IJsselmeer.

Mijn gedachten dwalen af naar de volgende dag. Hoe ver zou het lopen zijn naar de Noordkaap? Ga ik het wel halen en wat doe ik als het slecht weer is?  Ik word wakker uit mijn dagdromen als ik zie dat we Harlingen binnen rijden. In Harlingen stap ik over op de veerboot.

Het vakantiegevoel begint op de boot

Altijd als ik op een boot ben, krijg ik een vakantiegevoel. Zo ook vandaag. Het is schitterend weer als we de haven uitvaren en ik geniet bovenop het dek van het prachtige uitzicht op de Waddenzee. Ik zie de Brandaris al in de verte liggen maar de boot moet zigzaggen door de vaargeulen om niet vast te lopen. Ik spreek andere Terschellinggangers die vaak terug komen.  Ik zie tientallen zeehonden lekker soezen op een zandbank.

ik ben blij dat ik nu echt onderweg ben. 2 uur later meert de veerboot aan. Ik regel een huurfiets in de haven en binnen 5 minuten fiets ik langs het haventje richting Midsland waar mijn accommodatie zich bevindt.

Ik heb een aardig windje tegen en heb spijt van mijn donzen jas. Tegelijkertijd geniet ik van het fietsen. Ik stop eventjes  om een foto te maken van het bord van het plaatsje Hee.

Na ongeveer een half uur kom ik aan bij Residence Terschelling waar ik zal overnachten. Ik maak kennis met parkmanager Ingrid en we drinken samen een kop koffie (zie ook Residence Terschelling, een perfecte uitvalsbasis) . Deze Residence leek me vooraf een perfect base camp voor mijn expeditie. Het ligt aan de rand van het dorp Midsland, dat zoals de naam al doet vermoeden, midden op Terschelling ligt. Vanaf hier sta ik binnen 5 minuten fietsen aan het strand. Ik verwen me zelf met een heerlijke vismaaltijd bij het Strandhotel in Formerum en ga daarna op tijd naar bed.

Op pad naar de Noordkaap

De volgende ochtend geniet ik eerst van het ontbijt. In de Residence is een ontbijtbuffet mogelijk voor gasten die dat reserveren. Daarna ga ik op pad. Ik heb een kaart gekregen waarop goed te zien is dat het een flinke tocht gaat worden.

10 minuten later zit ik te puffen op mijn fiets. Het waait nog harder dan gisteren en ik moet flink stampen om vooruit te komen. Via diverse dorpjes rijd ik oostwaarts en dan zit ik in de duinen. Heel af en toe heb ik wat beschutting maar meestal heb ik de wind weer vol van voren. Ik maak een korte stop bij het monument van Sil de Strandjutter en vervolg mijn tocht.

Ik zie een bordje “Kaap Hoorn” en besluit daar even een kijkje te gaan nemen. Binnen een paar uur van Kaap Hoorn naar de Noordkaap, dat kunnen niet veel mensen me navertellen.  Ik fiets verder en zie oude bunkers uit WO-2. Iets verder wordt het fietspad vanwege het zand te lastig om te fietsen en stap ik af. Ik gok erop dat het verderop iets beter wordt en loop met de fiets aan de hand verder. Na ongeveer 1 km, besluit ik mijn fiets toch maar tegen een paal te stallen en vanaf hier alles te gaan lopen. Ik ben al anderhalf uur onderweg. Ik loop langs de Boschplaat, een kweldergebied waar heel veel vogels hun broedgebied hebben. Het broedseizoen is begonnen dus dat gebied is nu niet toegankelijk. Even verderop staat een vogelwachtershuisje. Ik klim op het duin en geniet op een bankje bij dit huisje van het magnifieke uitzicht.

Heel in de verte zie ik de vuurtoren van Ameland maar ik meen ook de Noordkaap te zien. Gesterkt doordat ik mijn bestemming nu kan zien, ga ik weer op pad. Er zijn nauwelijks andere mensen. Ik zie 2 mensen op mountainbikes en nog een ander stel die een paar honderd meter voor me uit lopen. Verder ben ik alleen met de wind, de Boschplaat en de vele vogels.

Bestemming bereikt: de Noordkaap

Na ca. anderhalf uur lopen, kom ik eindelijk bij mijn doel: de Noordkaap! Het is een metalen constructie die als scheepsbaken dient. Hij ziet er anders uit dan ik me op basis van foto’s had voorgesteld. Blijkbaar is er iets verwijderd. Het maakt me niet uit. Ik heb het gehaald! Ik maak foto’s en stuur het nieuws de wereld in.

Ik ben benieuwd naar de blikken van de lezers als ze zien dat dit een andere Noordkaap is dan ze hadden verwacht. Wat ga ik nu doen? In de verte zie ik bij de kop van het eiland nog een hut staan en ik besluit daar heen te lopen.

De vogelwachters van Terschelling

De wind lijkt hier nog straffer dan een stuk terug. Ik zwoeg verder met mijn verstand op nul. Het laatste stuk, op de kop van het eiland, sjok ik over het strand. Tegelijk met de 2 fietsers arriveer ik bij het huisje. Het is het onderkomen van de vogelwachters van Terschelling.

Iedere week arriveren 2 nieuwe vrijwilligers die hier de hele week bivakkeren. Ze houden alles een beetje in de gaten. Hun taak is vooral om namens Staatsbosbeheer ongewenste bezoekers uit het kwetsbare broedgebied te weren. Het blijken erg aardige lui die ook graag vertellen over wat ze doen en blij zijn met bezoekers. Ze bieden me een kop koffie aan.  Dit zijn echte natuurliefhebbers! Ze slapen in het huisje en leven een week ver af van alles. Een wc is er niet maar daar is iets op bedacht….

Ze zitten nu voor de tweede keer in dit gebied en doen dat op geheel vrijwillige basis. Ze zijn in het dagelijks leven zelf werkzaam als boswachter in het oosten van het land. Ik vraag me af of ik het hier een week zou vol kunnen houden maar 1 dag en 1 nacht lijkt me geweldig. Midden in de natuur. De hele dag allerlei bijzondere vogels om je heen. Een dag voor onze komst, streek er bijv. een visarend neer op een paal vlakbij de hut! Na de heerlijke koffie neem ik afscheid en begin aan mijn terugreis. Ik laat mijn Tony Chocolonely reep voor hen achter. Ze moeten immers nog een paar dagen tot de wisseling van de wacht.

Terug naar base camp

Als ik terug loop, merk ik dat ik het beste gegeven heb deze dag. Ik ben best wel moe en mijn voeten beginnen pijn te doen. Toch geniet ik met volle teugen van deze expeditie. Het afzien hoort erbij. Ik heb de wind nu gelukkig in de rug. Bij het eerste vogelwachtershuisje ga ik nog een keer op het bankje zitten en kijk over de kwelder. Een meeuw houdt me gezelschap. Is het Kobus wellicht, de bekende Terschellinger meeuw?

De laatste meters richting mijn fiets strompel ik alsof ik de Vierdaagse van Nijmegen achter de rug heb. Ik ben oprecht blij als ik eindelijk mijn fiets weer zie. Ik stap op en peddel rustig met de wind mee terug richting Midsland, mijn base camp. Nu pas zie ik hoe mooi en uitgestrekt dit duingebied is. Ik geniet van de jagende kiekendief net voor me en beland na een uur fietsen weer bij het strandhotel waar ik gisteren ook zo heerlijk at. Er zit een prachtige keuken in mijn appartement maar vandaag gun ik mezelf een lekkere maaltijd in een restaurant.

Bijkomen in de sauna

Na de maaltijd fiets ik het laatste stuk door de duinen terug naar mijn appartement bij Residence Terschelling. Ik had gelezen dat er ook een zwembad en sauna in de kelder zouden zijn. 10 minuten na aankomst zit ik heerlijk bij te komen in het Turks Stoombad en laat ik de dag nog eens aan me voorbij trekken. Ik slaap die nacht als een roos.

Expeditie Noordkaap is voorbij

De volgende ochtend zit het er helaas weer op. Ik neem afscheid van Ingrid, de parkmanager,  en fiets op mijn gemak richting West-Terschelling. Mijn boot vertrekt om kwart voor 10 maar ik wil nog 1 foto maken die de serie compleet maakt. Tijdens het wandelen naar de Noordkaap heb ik bedacht om af te sluiten met de Brandaris. Mochten mensen nog niet door hebben dat ik op Terschelling ben, dan is dit hun laatste kans.

De Brandaris is niet te missen. Ik zoek naar een leuke compositie en haast me daarna om de ferry te halen. Deze keer heb ik de snelle boot. In een vergrote uitvoering van een James Bond speedboat, zoeven we terug naar Harlingen. Met enige weemoed neem ik afscheid van dit mooie eiland en post ik mijn laatste foto van de Brandaris.

Deze expeditie Noordkaap zit er op. Ik blijf vakantaseren over die andere Noordkaap maar deze ervaring pakt niemand mij meer af. ik kom zeker nog een keer terug naar dit prachtige eiland.

Praktisch

Tijdens Expeditie Noordkaap, verbleef ik bij Landal Residence Terschelling. Ik schreef daarover een apart artikel. Zie ook Residence Terschelling, een perfecte uitvalsbasis.

Als je deze expeditie zelf zou willen doen, kan ik je binnenkort op aanvraag de route doen toekomen. Deze is dan ook te verkrijgen bij Landal Residence Terschelling.

Verantwoording

Deze Expeditie Noordkaap heb ik op eigen initiatief en onder eigen verantwoordelijkheid ondernomen. Alle foto’s in dit artikel heb ik zelf gemaakt.