Vakantaseren over een zomer met majestueuze reuzen, zilte zonsondergangen en een bloedmaan

Ik weet niet hoe jou is vergaan maar zelf vind ik de zomer van 2018 erg geslaagd. Kon het maar altijd zo’n mooi weer zijn. Nu het eind van dit seizoen nadert, blik ik terug op een zinderende zomer met majestueuze reuzen, zilte zonsondergangen en een bloedmaan. Gelukkig hebben we de beelden nog…

De zomer valt vroeg dit jaar…

Het is inmiddels een beetje traditie geworden. Als de zomerperiode begint, gaat het blogtempo bij mij omlaag. Een travelblogger heeft ook wel eens vakantie ;-). Dit is de tijd om lekker te genieten en er op uit te trekken. Op Instagram deel ik uiteraard wel  mijn ervaringen. Volg je me daar al?

De zomer van 2018 is bijna afgelopen en daarom blik ik aan de hand van de beelden terug.

Het mooie weer begint al erg vroeg dit jaar en er lijkt geen einde aan te komen. Een van de manieren om daar van te genieten is om aan het eind van een werkdag lekker te gaan picknicken bij een zwemmeertje in de buurt. Het herinnert me aan die zomer in Zweden waar aan het eind van de dag veel mensen in het lokale meertje nog even een plons gingen maken. Daar kunnen we wat van leren, dacht ik toen.

Ook is dit het moment om nu eindelijk eens dat bootje echt te huren en in de omgeving rond te tuffen. We maken een pitstop bij de McDrijf en met frietjes en een milkshake varen we weer verder. Het is een verrassende manier om je eigen omgeving vanaf het water te bekijken.

La dolce vita in Italië

Als vakantiebestemming kiezen we voor Italië. We beginnen met een week in een luxe safaritent bij Sopra e Sotto in Le Marche. Zie ook Sopra e Sotto, ervaar de luxe van kamperen in een safaritent in Le Marche.

De tweede vakantieweek brengen we door in de Abruzzen (zie 5 redenen waarom de Campo Imperatore in de Abruzzen op jouw bucket list thuishoort). Op de camping in de Abruzzen zitten we op de eerste rang voor de maansverduistering. Prachtig om het hele proces te kunnen meemaken. Ik geniet van de prachtige “bloedmaan”.

Dan moeten we zoetjes aan weer terug richting Nederland. We maken een pitstop op een camping niet ver van Florence. Voor mij is het de derde keer dat ik in deze prachtige stad terugkom. Vandaag is het erg warm en nadat we de kerk Santa Maria de Novella en de Duomo hebben bewonderd, willen we afkoelen. De Boboli tuinen lijken ons daarvoor een ideale plek. Ik herinner me deze tuinen uit het spannende boek van Dan Brown. Hier is schaduw en met vele anderen zitten we lekker te lummelen in het koelere park. Vandaag zijn er geen achtervolgingen zoals in de Da Vinci Code maar wel dit bijzondere kunstwerk.

We krijgen er geen genoeg van en kamperen ook nog 2 dagen op een natuurcamping in Weert. Het is goed te zien dat het Nederland ook heet en droog is geweest, het gras is helemaal verdord. Wel lekker om met dit mooie weer de vakantie in eigen land af te sluiten.

Zilte zonsondergangen aan zee

Terug in Nederland blijft het prachtig weer. We gaan een aantal keer aan het eind van de middag richting zee en strand om af te koelen. We genieten van zilte zonsondergangen en eten buiten de deur. Wie heeft er nu zin om te koken met dit weer?

De zee en het strand spelen ook een hoofdrol in de #beachcleanup tour waar ik aan meedoe. Samen met 150 andere mensen heb ik me als vrijwilliger aangemeld om het stuk strand tussen Scheveningen en Wassenaar op te ruimen (zie Beach Cleanup Tour 2018).

De majestueuze reuzen van Leeuwarden

Al weken zie ik het voorbij komen op Facebook: de Reuzen van Royal de Luxe komen naar Leeuwarden. In het kader van Culturele Hoofdstad belooft dit theaterspektakel uit Frankrijk een van de hoogtepunten te worden. Ik hak de knoop door en neem een vrije dag. Al vroeg zit ik in de trein naar het Noorden en ik blijk niet de enige te zijn. In Leeuwarden aangekomen, meng ik me in de enorme mensenmassa om een glimp op te kunnen vangen van de reuzen.

Ik vind een plekje op een gammel hek en moet alle zeilen bijzetten om er niet af te vallen. En dan komt de duiker! Een reus van 11 meter hoog die langzaam door de straten van de culturele hoofdstad van 2018 voortbeweegt. Magnifiek!

Aan de hand van een kaartje dat ik op het station heb gekregen, bepaal ik waar de andere reuzen zich ongeveer bevinden. Ik heb geluk en sta precies op tijd bij een bocht waar het meisje en de hond passeren. Een eersterangs plek. Net op die plek, stapt het meisje van haar motor en gaat ze aan de wandel. Wat een voorrecht dat ik hier sta.

Daarna snelwandel ik naar de Oldehove waar de duiker zijn middagdutje zal gaan doen. Mijn timing is perfect want ik ben precies op tijd.

Wat een geweldig spektakel is dit. Ik geniet nog dagen na van alle foto’s en filmpjes die ik voorbij zie komen. Ook mijn filmpjes breken alle records op mijn Instagram account. Dit had ik voor geen goud willen missen.

“De mens van het oerwoud” sterft uit!

In 1 van de laatste vakantieweekeinden reis ik met mijn gezin af naar Apeldoorn. Via een loterij won ik toegangskaarten voor de Apenheul. Ik ben hier al eens geweest maar het is leuk om dit samen met mijn kinderen te herbeleven. Vooral de lemuren, vari’s en maki’s brengen weer mooie herinneringen aan mijn droomreis in Madagascar naar boven.

Het verhaal van de verzorger van de orang-oetans maakt grote indruk op mijn jongste zoon. De verzorger vertelt dat deze dieren op uitsterven staan als gevolg van de ontbossing.

Een belangrijk deel van de ontbossing wordt veroorzaakt door de productie van palmolie. Palmolie zit in heel veel producten waar je het niet eens van doorhebt. Thuis gekomen ontdekt mijn zoon dat het bijv. ook in Speculoos zit en hij besluit spontaan dat hij dat niet meer wil eten.

Natuurlijk ligt het verhaal iets genuanceerder maar het is goed om te merken dat mijn zoon zich dit soort problemen aantrekt en er iets aan probeert te doen.

Ondanks dit trieste verhaal over “de mens van het oerwoud” (letterlijke betekening van Orang-Oetan) die uitsterft,  hebben we met elkaar een heerlijke dag in de Apenheul.

Gelukkig hebben we de beelden nog…

Het is ook een mooie afsluiting van een zinderende zomer. De zomer van 2018 zullen we ons nog lang herinneren. Gelukkig hebben we de beelden nog….