Voorafgaand aan mijn eilandhopreis met de Eendracht bij de Kaapverdische eilanden, breng ik een paar aangename dagen door op het strandeiland Sal. Daar ga ik op pad met Mister Obama. Het voelt als een hele vakantie in een dag. Ik ontdek dat Sal veel meer te bieden heeft dan alleen zand, zee en strand.
Sal, vertrekpunt van de Eendracht
In december 2022 ga ik 10 dagen eilandhoppen met de Eendracht. Bij de Kaapverdische Eilanden. Om de boot niet te missen, reis ik een paar dagen eerder af naar strandeiland Sal. Het is een mooie gelegenheid om alvast een beetje te wennen aan Kaapverdië en het lekkere warme weer.
Naast mij in het vliegtuig ontmoet ik bij toeval een aantal mensen die hetzelfde plan hebben. Zij zullen ook aanmonsteren bij de Eendracht. Het contact is snel gelegd en ze nodigen me uit om de volgende dag met hen en nog een paar andere vrijwillige bemanningsleden van het zeilschip op pad te gaan met Mister Obama.
Op pad met Mister Obama?
Ja, je leest het goed. Ik ga op pad met Mister Obama. Als hij ons de volgende dag komt oppikken, moet ik even een paar keer goed kijken. Wat doet de former president van de Verenigde Staten hier in godsnaam op dit eiland? En waarom is hij een tourgids? Als hij zijn zonnebril afzet, heb ik het door. Dit is een look-a-like, maar wel een hele goede.
Deze Obama heet eigenlijk José, maar omdat hij zoveel op de president lijkt, is het zakelijk gezien geen gek idee om daar dan ook maar gebruik van te maken. Er zijn twee auto’s voor onze groep en ik kom terecht bij onze dubbelganger. Daar krijg ik geen spijt van, want het is een ontzettend aardige en enthousiaste man, die heel veel te vertellen heeft. We hebben meteen een klik.
De chauffeur zet een swingend Kaapverdisch muziekje op en met z’n drieën zitten we lekker te swingen in de auto, terwijl de anderen in de pick-up achterin zitten.
Eerste stop: lopen tussen de citroenhaaien
Vandaag laat ik me verrassen. Ik heb geen idee wat we allemaal gaan doen. Met de eerste stop begint het al goed. We rijden het strand op en vlakbij de vloedlijn stappen we uit. Na een korte uitleg van een lokale gids, lopen we de zee in. Als we een meter of 20 in het water staan, zwemmen er ineens een aantal citroenhaaien rond mijn benen. Ze zijn niet zo heel groot, een centimeter of dertig, maar het is toch een gek idee dat ik midden tussen de haaien sta.
De gids vertelt dat er verderop in de branding vaak veel grotere haaien zitten, maar die hebben meer diepte nodig. Het zijn prachtige beesten en ik ben al snel vergeten dat ik tussen roofdieren sta.
De zoutmijnen van Sal
Sal betekent zout in het Portugees. En dat is niet zonder reden. Vroeger was Sal vooral bekend vanwege zijn salinas, zoutmijnen. Het is een logische volgende stop op onze tour. Het is inmiddels al aardig warm geworden en ik smeer me even goed in. We parkeren de pick-up trucks bij een verlaten mijningang. Helemaal verlaten? Niet helemaal, want er is wel een soort van kantoortje, waar we een toegangskaartje kopen.
We lopen door een lange tunnel en in de verte zien we de witte zoutpannen al schitteren in de zon. Ik neem me voor hier op de terugweg nog even een toffe foto te componeren. In een soort dal liggen diverse zoutpannen die in het zonlicht reflecteren. Er wordt hier nog steeds op kleine schaal zout gewonnen, maar niet meer zo industrieel als vroeger. Er is een klein barretje waar we ons om kunnen kleden, want hier gaan we zwemmen.
Nou ja zwemmen… drijven kun je beter zeggen. Het is hier net als bij de Dode Zee: door het hoge zoutgehalte van het water blijf je drijven. Erg grappig om dit eens een keer te ervaren. Na het zwemmen, vraag ik Obama om een helpende hand.
Aan de slag met een lensball
Voor de reis met de Eendracht heb ik een lensball meegenomen, waarmee ik hoop af en toe eens wat andere foto’s te kunnen maken. Deze plek leent zich daar nu ook uitstekend voor. Ik vraag Obama of hij de bal op zijn vlakke hand wil houden. Wat we allebei niet doorhebben, is dat de lensball als een soort vergrootglas werkt met deze felle zon. Binnen een paar seconden wordt het gloeiend heet op de hand van Obama! Oeps, sorry. Met een doekje eronder werkt het gelukkig wel en kan ik de foto maken die ik voor ogen heb.
Ondertussen begint Obama te stuiteren van enthousiasme als hij het resultaat ziet van mijn foto’s. Hij gaat er meteen zelf mee aan de slag en heeft er oog voor. Ik spreek met hem af, dat hij na mijn reis met de Eendracht, de lensball van me mag hebben. Dan is hij misschien wel de eerste Kaapverdiaan die dat soort foto’s gaat plaatsen op zijn Instagram-account. Een President met een lensball! Wat wil je nog meer?
Is het echt Mister Obama?
Het is ook een perfecte plek om een portret van hem te maken. Met zonnebril op en vanuit een bepaalde hoek lijkt hij echt wel veel op de former president. Als ik de foto later die dag op Instagram en Twitter post, denkt toch minstens de helft van mijn volgers (inclusief mijn eigen dochter) dat ik echt met Obama op pad ben geweest!
Bij het barretje kunnen we voor een paar escudos even met zoet water douchen, dat is wel nodig met al dat plakkerige zout. Als iedereen de tunnel weer ingaat, terug naar de auto’s, vraag ik aan Obama of hij me nog een keer wil helpen. Dit keer wil ik een leuke springfoto maken in de tunnel. Hij heeft inmiddels lol in mijn foto-experimenten en werkt graag mee. Het levert een geslaagde plaat op.
Tijd voor een lokale lunch
Na de salinas, rijden we door naar een klein dorpje voor een late lunch. We eten bij een kennis van Obama in een klein lokaal restaurantje. Het is een goed moment om nader kennis te maken met mijn andere reisgenoten die ook met de Eendracht mee zullen gaan. Al snel blijk ik gemeenschappelijke kennissen te delen met twee vrijwillige bemanningsleden, de assistent-kok en een van de kwartiermeesters (die later ook mijn kwartiermeester zal blijken te zijn). We sturen een selfie van ons samen naar die kennissen en al snel komt er een verraste reactie terug. “Wat doet Mario daar?” Soms is de wereld best klein.
De lunch is heerlijk, we eten cachupa, een lokaal gerecht met bonen en verse vis. Omdat het zo warm is, mag ik er van mezelf wel een lekker koud biertje bij. Even later komt de vrouw van Obama ook nog even langs en maken we kennis met zijn kleinzoon. De vrolijke tourleider verandert in een trotse opa.
Net op tijd voor de ‘blue eye‘
Na de lunch moeten we opschieten, want we gaan naar de zogenaamde ’Blue eye’. Dit is een grot aan zee die bij een bepaalde zonnestand op een bijzondere wijze aangelicht wordt. Ook hier betalen we weer entree en lopen we in stevig marstempo naar de plek. We zijn nog net op tijd. In de diepte zien we in een grot prachtig blauw en groen water, aangelicht door de laatste zonnestralen. Nog 15 minuten later en er zou niets meer te zien zijn geweest.
Naast de grot is een plek waar we even kunnen zwemmen. De golven klotsen er woest over een rand en we worden gemaand daar niet te dicht bij te komen. Heerlijk om het koele zeewater te ervaren, want het is inmiddels behoorlijk warm geworden.
Fata morgana
Na deze verfrissende duik rijden we weer terug naar de laatste stop. Onderweg stoppen we nog even om naar luchtspiegelingen te kijken. Door de warmte ontstaan er vreemde beelden in de verte, net als bij een fata morgana in een woestijn. Sal heeft wel wat weg van een woestijn, het is hier erg droog. Obama vertelt me in de auto dat het hier al 6 jaar nauwelijks geregend heeft.
Snorkelen met een sundowner
Het zit er bijna op. Inmiddels is het laat in de middag. We sluiten de dag af met een ‘sundowner’ aan het strand, bij een terras in een nagemaakt piratenschip, niet ver van het vliegveld en de haven. Dit is ook een goede plek om te snorkelen, vertelt Obama. Een mooi moment om het snorkelmasker, dat ik van vrienden heb geleend, uit te testen.
Morabeza
Ik zie veel kleine tropische visjes, maar het is moeilijk om met de stevige golfslag een beetje op een plek te blijven. Ik wil natuurlijk ook niet het koraal beschadigen met mijn voeten. Na een half uurtje vind ik het welletjes, en ga ik bij de anderen bij het schip zitten om te genieten van een prachtige zonsondergang. Ik raak daar aan de praat met een paar jongeren die in een nabijgelegen Hilton hotel werken. Het is hun vrije middag en daar genieten ze volop van met elkaar. Hier heerst een heerlijk relaxed sfeertje, morabeza! Morabeza staat voor gastvrijheid en vriendelijkheid.
Ik toost met mijn reisgenoten op een heerlijke dag en realiseer me dat mijn zeilavontuur met de Eendracht nog moet beginnen. Dit is een perfecte start van deze droomreis.
Terug naar Santa Maria
Als de zon onder is, rijden we terug naar Santa Maria, waar de meesten van ons in hotels verblijven. Obama rijdt via de buitenwijken waar zichtbaar armoede heerst. Hij zegt dat hij ons niet alleen het mooie wil laten zien, maar ook de andere kant van Sal. Ik kan dat wel waarderen in hem.
Ik heb echt genoten van deze tour, mede dankzij het enthousiasme, de eerlijkheid en humor van Mister Obama. Daarom beloof ik dat ik na mijn zeiltocht weer met hem af zal spreken om hem de lensball te overhandigen. Thank you, Mister Obama!
Vakantie in een dag op Sal
Het Kaapverdische eiland Sal is zon, zee, zand en strand. Met de tour, zoals wij die met Obama hebben gemaakt, zie je ook de andere highlights en verrassende kanten van het eiland. Deze dag voelt voor mij alsof ik een hele vakantie heb beleefd in een dag. Wil jij ook op pad met Mister Obama? Boek een excursie via zijn Instagram account en doe hem de hartelijke groeten namens mij.
Gezellig familiehotel Mirabela op Sal
Voor mijn verblijf op Sal ben ik vooraf op zoek gegaan naar een leuk hotel. Via TUI kwam ik op basis van de vele positieve reviews uit bij Hotel MiraBela, midden in Santa Maria, een gezellig stadje op Sal. Het blijkt een leuk, kleinschalig en betaalbaar familiehotel met superaardig en behulpzaam personeel. Het ligt midden in het stadje, aan een levendige winkelstraat en ook maar honderd meter van het strand.
Als ik na afloop van mijn eilandhopreis nog voor een nacht een hotel moet zoeken, hoef ik niet lang na te denken. Ik ga graag terug naar dit kleinschalige familiehotel. Als ik weer naar binnen loop, voelt het oprecht een beetje als thuiskomen.
Pluspunten van dit hotel zijn: de gunstige ligging vlakbij strand en centrum, een heerlijk dakterras, een super lekker ontbijt, zeer aardig en behulpzaam personeel en last but not least een fijne kamer.
Ook een aandachtspuntje
Er is ook wel een aandachtspuntje: vanwege de ligging in de winkelstraat is het er wel wat rumoeriger, vooral in de weekenden. Aan beide kanten van het hotel zitten bars en restaurants, met soms livemuziek. Het hotel heeft echter gezorgd voor oordoppen op de kamers en mijn ervaring was dat de muziek zeker niet tot diep in de nacht doorging. Ik heb een kamer gehad aan beide kanten van het hotel en heb er prima geslapen, terwijl ik normaal best wel gevoelig ben voor geluidsoverlast.
Wat mij betreft is hotel Mirabela echt een aanrader voor een verblijf op Sal en je kunt het voordeling boeken via TUI in combinatie met een vlucht.
Reisgids Kaapverdische eilanden
Om je goed voor te bereiden op de Kaapverdische cultuur en de verschillende eilanden is deze reisgids van Dominicus een echte aanrader. Veel praktische informatie maar ook over de geschiedenis en de cultuur van deze bijzonder eilanden in de Atlantische Oceaan.
Zeil mee met de Eendracht
Ook voor de winter van 2023/2024 staan er weer prachtige zeilreizen op het programma van de Eendracht. Dit keer niet naar de Kaapverdische Eilanden maar wel Portugal en Spanje. Het actuele reisaanbod vind je op de reisaanbod pagina van de Eendracht. En als je een reis boekt met de code ‘vakantaseren’ krijg je van de Eendracht een mooie hervulbare waterfles extra (bij meerdaagse reizen) en ik doe er nog een mooie speciale Tony Chocolonely reep bovenop (ook bij dagtochten).
Samenwerking
In dit artikel staat een paar affiliate links. Als je via zo’n link iets koopt of boekt, krijg ik daarvan een kleine provisie. Het mooie is dat het jou niets extra’s kost. De eindredactie was in handen van Astrid van Unen, van U-producties.
