De Heuvelrughike is een meerdaagse wandeltocht van Huizen naar Rhenen door een lint van groen. Op een zonnige dag loop ik etappe 1 van Huizen naar Hilversum. In dit artikel lees je mijn ervaringen. Wandel je mee?
Etappe 1, van Huizen naar Hilversum
Aanvankelijk ben ik helemaal niet van plan om deze tocht te gaan maken. Ik heb mijn zinnen gezet op een volgende etappe van het Kloosterpad. Maar er zijn helaas geen kamers meer beschikbaar in het klooster van Berne waar ik wil overnachten. Ineens herinner ik me dat ik nog een wandelgids heb liggen van de Heuvelrughike, een andere wandeltocht die me ook leuk lijkt om te gaan lopen. De weersvoorspellingen zijn erg gunstig voor de dag dat ik de eerste etappe wil gaan doen.
Het vertrekpunt ligt in de haven van Huizen, een stadje dat ik eigenlijk helemaal niet ken. Met trein en bus kost het me bijna anderhalf uur om hier te komen. En dan sta ik er, in het Nautisch Kwartier van Huizen. In de wandelgids lees ik dat Huizen al een oud stadje is dat vroeger aan de Zuiderzee lag. Hier kun je er nog wat van terugzien. Het echte beginpunt van de hike is aan het eind van het haventje bij het bijzondere Fletcherhotel met de typische schoorstenen van vroegere kalkovens. Ik loop erheen vanaf de bushalte.
Onderweg over de ‘bergen’
Het is inderdaad een mooie zonnige dag als ik begin. Al snel laat ik de bebouwing achter me. Wat me erg aanspreekt aan deze wandeltocht is het hoge percentage onverharde wegen. Voor deze eerste etappe is dat maar liefst 94%. Dus ik zal vandaag veel door de natuur wandelen en niet over asfalt. Het eerste stuk loop ik langs het water. Aan de overkant zie ik Almere liggen. Een eeuw geleden zag het er hier veel anders uit. Ik passeer een paar uitzichtpunten die men heel ambitieus als berg heeft betiteld: de Aalberg (9 meter boven NAP) en de Eukenberg (14 meter boven NAP). Ik ben eigenlijk benieuwd wanneer iets echt een berg is. Ik zoek het op en constateer dat je pas boven de 300 meter van een berg mag spreken. In Nederland voldoet alleen de Vaalserberg aan dat criterium.
Dan laat ik het water achter me en loop een stuk langs een bosrand. Na een half uur zie ik een bankje en besluit ter plekke om vandaag volop te genieten van het zonnetje. Al mijmerend op het bankje ben ik blij dat ik vandaag aan de wandel ben.
Ineens lig ik op de grond
Niet veel verder passeer ik een theehuis en herinner mezelf aan mijn voornemen om vandaag te genieten. Een koffie zal er wel ingaan. Na de pitstop loop ik weer rustig verder. Iets verderop kom ik voor het eerst op de hei, de Limitische heide. Vanaf hier volgen de verschillende heidevelden elkaar op. De Limitische heide gaat over in de Nieuwe Bussumerheide. En ik zie om me heen dat ik echt in ’t Gooi ben, wat een prachtige huizen staan hier overal.
Ineens lig ik op de grond. Langzaam krabbel ik op en probeer te achterhalen wat er is gebeurd. Zo te zien ben ik achter een boomwortel blijven haken en kon ik mijn evenwicht niet meer bewaren. Een vreemde gewaarwording als je ineens op de grond ligt. Gelukkig valt de schade mee, op wat pijnlijke ledematen na. Ik check of ik mijn sleutels nog in mijn broekzak heb en dat is gelukkig het geval.
De Picknicktafelberg
Via de Vliegheide kom ik op de Tafelbergheide. Allemaal gebieden waar ik nog niet eerder ben geweest. Deze heide is vernoemd naar de Tafelberg, ja weer een ´berg´. En niet zo maar eentje, maar met 39,2 meter de hoogste van ’t Gooi. Ik moet eerlijk zeggen dat ie niet echt lijkt op zijn gelijknamige broer in Kaapstad waar ik een aantal jaren geleden op heb gestaan. Toch is er ook hier een mooi uitzicht. De heuvel werd vroeger ook wel de Kooltjesberg genoemd, naar de kooltjes die hier werden verbrand als baken voor de Zuiderzee.
Het is een mooie plek om mijn krentenbol met kaas te verorberen, een picknick op de Tafelberg, of beter gezegd de Picknicktafelberg. Ik daal de heuvel weer af en vervolg mijn route. Via de Blaricummerheide loop ik via een natuurbrug over een grotere weg. Dit is een soort Ecoduct dat je wel vaker ziet als je op de (snel)weg rijdt.
Eerlijk gezegd ben ik verrast dat je hier, vlakbij de Randstad, nog door zoveel natuur kunt lopen. Eigenlijk is etappe 1 van de Heuvelrughike een aaneenschakeling van een flink aantal heidegebieden. Ik kan me goed voorstellen dat het hier in de maanden augustus en september, als de hei in bloei staat, erg mooi kan zijn.
Schotse Hooglanders met tegenlicht
Via de Westerheide en Zuiderheide tippel ik opgewekt verder. Dan, als ik mijn zakdoek wil pakken om mijn neus te snuiten, vraag ik me ineens af of ik mijn sleutels nog heb. Ik check het en, verhip, ik ben mijn fietssleutel kwijt. Ik weet zeker dat ik hem net na mijn struikelpartij nog had. Dus ik ben hem daarna ergens verloren. Teruglopen heeft geen zin meer, hopelijk kan ik mijn reservesleutel thuis nog vinden. Toevallig heb ik eerder tijdens mijn wandeling ook al een andere gevonden fietssleutel zien liggen bij een bankje. Dus als iemand dit leest en mijn fietssleutel vindt tussen de Tafelberg en café Bluk, dan hoor ik het graag.
Bij café Bluk pauzeer ik nogmaals en trakteer ik mezelf op een stuk appeltaart die volgens het meisje dat me bedient, echt heel lekker is. En dat klopt. Een paar jaar geleden heb ik hier ook eens met mevrouw Vakantaseren gezeten toen we een NS-wandeling liepen van Baarn naar Hilversum.
Na deze verwennerij start ik met de laatste loodjes. Inmiddels begin ik mijn voeten wel te voelen, maar het valt me nog mee want ik heb al ruim 15 kilometer gelopen. Bij het Laarder Wasmeer zie ik een stuk verderop een kudde Schotse Hooglanders staan. Omdat de zon al laag staat, zien ze er mysterieus uit door het tegenlicht. Had ik nu maar een betere camera meegenomen.
En dan, na ruim 18 kilometer, zit etappe 1 van de Heuvelrughike erop. Ik ben aangekomen bij de bushalte waar ik een bus zal nemen naar het station van Hilversum.
Tot slot
Deze eerste etappe van de Heuvelrughike is me zeer goed bevallen. Een natuurrijke wandeling over de Utrechtse Heuvelrug met onderweg veel bos, heide en onverharde paden. Ook genoeg horecastops onderweg om af en toe lekker te pauzeren. Ik kijk nu al uit naar de tweede etappe.
Over de Heuvelrughike
‘In vijf etappes wandel je door de geschiedenis van het oer-Nederlandse stuwwallenlandschap van de Heuvelrug. Welgestelden bouwden er buitenhuizen en Napoleons soldaten bivakkeerden er. Nu wandel je er door uitgestrekte bossen en over heidevelden met eindeloze vergezichten. Een ideaal gebied om te hiken en onderweg de rijke geschiedenis van de natuur en de mens in dit unieke landschap te beleven. Alle begin- en eindpunten zijn bereikbaar met het openbaar vervoer. Nog leuker, doe je rugzak op en loop in 5 dagen de hele Heuvelrughike’ (flaptekst wandelgids).
Het is zeker aan te raden om deze wandelgids voor de Heuvelrughike aan te schaffen. De gids bevat kaarten en een routebeschrijving. Dat is ook nodig, want er is geen markering onderweg. Daarnaast bevat de gids ook informatie over diverse interessante plekken die je onderweg tegenkomt. En een mini-veldgids met informatie over planten en dieren die je kunt spotten op de Heuvelrug.
Kopje koffie
Vind je dit een leuk artikel, trakteer me dan op een kopje koffie voor mijn volgende wandeling. Klik op de button hieronder en het wijst zich vanzelf. Alvast bedankt!
Samenwerking
Dit artikel beval een affiliate link. De wandelgids is mij beschikbaar gesteld door uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. De eindredactie was in handen van Astrid van Unen van U-producties.
