Ga jij ook mee op wintersport in de achtertuin?

Ineens is het winter. Uit het niets. Het gaat sneeuwen en binnen een nacht is Nederland bedekt met een flink pak sneeuw. Corona verdwijnt even naar de achtergrond. Iedereen gaat naar buiten en geniet van de sprookjesachtige schoonheid. Omdat het ook stevig vriest, kan er al snel worden geschaatst. We kunnen weliswaar door covid-19 niet met zijn allen skiën in Oostenrijk. Maar we kunnen wel een week lang genieten van het witte sprookje om ons heen. Met mijn camera ga ik bijna iedere dag op pad en maak veel foto’s voor dit fotoblog. Met heimwee kijk ik terug naar deze bijzondere week. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Ga je mee op wintersport in de achtertuin?

Alsof we terug in Noorwegen zijn

Het is zondag. Vannacht heeft het flink gesneeuwd. Zo erg dat code rood is uitgeroepen. Eigenlijk was ons plan om naar Meijendel te gaan en daar door de ongerepte sneeuw te wandelen. Maar dat plan laten we maar snel varen door de slechte weersomstandigheden. We maken gewoon een tocht vanuit onze eigen achtertuin. Alles ziet er anders uit en het is alsof we door Noorwegen lopen. Het is ijzig koud en er waait een stevige koude wind. Dit weer doet ons denken aan een langlaufvakantie in Noorwegen waarbij we ons zelf even op de Noordpool waanden.

Een magisch mooie middag in Meijendel

De hele week moeten we werken en in de pauzes lopen we buiten regelmatig een rondje door het wijkpark of gewoon over het ijs. Op vrijdag gaan we ons eerdere plan uitvoeren. We willen gaan sleetje rijden in Meijendel. Daar zijn een paar hele hoge zandduinen en het lijkt ons leuk daarvan af te racen.

Het is heerlijk rustig in het gebied waar we zijn en sprookjesachtig mooi. De duinen die we in gedachten hebben, blijken met zand bedekt en niet met sneeuw! Later begrijp ik dat de sneeuw onder het zand ligt. Het mag de pret niet drukken. We lopen verder en zien prachtig ijs waar nog niemand is geweest. Overal zijn dierensporen door de sneeuw van konijnen en reeën. Dit is Meijendel op zijn mooist!

Net voordat we weer terug gaan naar onze huurauto, maak ik nog een foto op een bijzonder uitzichtpunt. In de verte zie ik twee mensen die dankzij het ijs op een eilandje staan. Bij bizar toeval herkent een van die twee mensen zichzelf later omdat ik deze foto op Instagram plaats met de geotag van de locatie. Ook voor hem was dit een magisch mooie middag in Meijendel. Of hij de foto mag hebben? Ja, natuurlijk!

Een rondje bij Huize Warmond

Vandaag fietsen we naar Huize Warmond, een mooi oud landgoed ten noorden van Leiden. Op de heenweg maken we een tussenstop bij Koudenhoorn. Daar zouden volgens vrienden gekke ijssculpturen te zien zijn. Dat is niet overdreven, ik zie de meest prachtige natuurlijke ijsformaties, gewoon in onze eigen achtertuin.

Na ruim een uur, en heel veel foto’s, fietsen we verder naar Huize Warmond. Daar komen we voor het eerst in aanraking met de schaatskoorts die Nederland in zijn greep heeft gekregen. Zelf besluiten we ook eens over het ijs te gaan lopen. We kunnen nu het landgoed van een hele andere kant bekijken. Op de heenweg gaan we via het ijs, terug lopen we via het landgoed zelf. Het plan voor de volgende dag is ook snel gesmeed: we gaan zelf ook nog 1 dag schaatsen.

De laatste winterdag: schaatsen

Volgens de weersverwachtingen is deze zondag de laatste kans om nog te schaatsen. Onze jongste zoon wil ook wel mee want hij heeft nog nooit geschaatst. We spreken af dat ik mijn schaatsen een aantal keer aan hem zal uitlenen. Om de beurt kunnen we dan lopen of schaatsen.

Het wordt een dag om nooit meer te vergeten. Het eerste stuk over de sloot vanaf Warmond is het ijs niet goed maar eenmaal op de Kagerplassen herinner ik me waarom schaatsen zo leuk is. Het ijs is prachtig zwart en het is heerlijk om weer eens zo over het ijs te kunnen glijden. Ook onze zoon vind het geweldig. En wat fijn dat we op tijd zijn vertrokken want de dooi begint nu echt door te zetten. Maar wat een topdag hebben we met zijn drieën!

Camera kapot

Nadat ik de laatste foto heb gemaakt, gaat het mis. Ik sta op het uitkijkpunt vanwaar ik die foto heb gemaakt en wil nog een selfie maken. Nadat ik mijn handschoenen heb uitgedaan, probeer ik met verkleumde handen de camera uit het beschermtasje te halen. Helaas heb ik de camera niet goed vast en deze stuitert op de vlonders van de uitkijktoren: kapot! Daar baal ik best wel van want deze camera is mijn maatje die ik overal mee naar toe neem. Toch laat ik deze pech mijn dag niet verpesten. Het is een prachtige dag en een heerlijke winterweek geweest. We hebben echt wintersport kunnen vieren in de achtertuin. Gelukkig hebben we de foto’s nog….