Kia Ora! Een welkomstgroet in de taal van de Maori, de oorspronkelijke bevolking van Aotearoa, ‘het land van de lange witte wolk’ of Nieuw-Zeeland. Of, voor de fans, het land van ‘Lord of the Rings’: van Hobbits, Mordor, Elfen en Orks. In dit artikel lees je over mijn ervaring met een epische fietstocht: de Alps 2 Ocean Cycle Trail door Nieuw-Zeeland.
Ik reis in december 2022 en januari 2023 door Nieuw-Zeeland en ja, soms, als ik wandel door een bos, ben ik er wel even op bedacht dat er zomaar een Ork tevoorschijn kan komen of Gandalf de tovenaar. Maar goed, alle gekheid op een stokje: naast het feit dat dit een fantastisch land is om over te vakantaseren of doorheen te reizen met een auto, camper of bus, is het ook een bijzonder fietsland aan het worden!
Alps 2 Ocean Cycle Trail: van de Alpen naar de oceaan
Na 3 weken rondreizen over het Noorder- en Zuidereiland, rijd ik samen met mijn oudste vriendin – en al meer dan 25 jaar ‘een Kiwi’- op de fiets het dorp Twizel uit voor een 5-daagse fietstocht op het Zuidereiland. Een fietstrektocht van 315 km met de naam Alps 2 Ocean Cycle Trail: van de bergen van de Southern Alps naar de Stille Oceaan. Op dag 1 van de route wordt je met fiets en al door een helikopter over de Tasman River gevlogen naar het startpunt, vlakbij Mount Cook Village. Hoe spectaculair wil je het hebben?!
Dit hebben wij dus niet gedaan, aangezien we niet alle tijd van de wereld hebben. Wij beginnen op de derde dag van de route in Twizel. De dag ervoor staan we wel even aan het turquoise blauwe meer Lake Pukaki en in de namiddagzon laten we ons wegblazen door het schitterende uitzicht op de bergen, met Aoraki/Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland.
Fietsroute ‘Alps 2 Ocean Trail’, geen fietspad
Ik heb heel suf in mijn hoofd gedacht dat we over min of meer fatsoenlijke paden zullen fietsen. Je maakt een route voor fietsers, dus daar moet goed te fietsen zijn nietwaar? Niet waar, naïef gedacht. Nieuw-Zeeland is vooral voor de stoere buitenmens. De cycle trail is niet een fietspad maar een fietsroute. Je fietst op allerlei soorten ondergrond en veelal ook off-road: paden en wegen van zand en gravel. Sommige makkelijk, sommige niet zo makkelijk.
Wonderschoon landschap
Maar geen punt: we hebben e-bikes met dikke banden, zulke banden heb je wel nodig en dat gaat meestal prima. Fietsen op de Alps 2 Ocean Cycle Trail is fietsen in een wonderschoon landschap: omringd door veelal in de ijstijd geboetseerde bergen en dalen met verblindende turquoise meren.
Zo’n kleur waarvan je denkt; ‘hoe dan?’. Ik heb me laten vertellen dat de kleur te maken heeft met het ijs uit de bergen. Een van die turquoise meren is Lake Ohau (spreek uit Óhau, met de klemtoon op de O) en ik raak niet uit gefotografeerd. Op de achtergrond de eerste besneeuwde toppen van de Alpen en op de voorgrond de indrukwekkende Ben Ohau, een ruige ‘rotsberg’.
Ohau Lodge
Ohau Lodge ligt midden in de natuur, vlakbij het meer en is ook ’s winters populair vanwege de ski-mogelijkheden in de omgeving. Je overnacht er in prima kamers met een keukentje. Het bed kraakt een beetje, maar de badkamer is groot en brandschoon. Er is een groot buitenterras en binnen vind je diverse zitruimtes met haardvuur en een bar. Je kunt er een diner boeken waarbij je samen met de andere gasten aan lange tafels zit. Wat ontzettend leuk is, want je belandt al gauw met je tafelgenoten in de meest fantastische verhalen die je met elkaar uitwisselt.
Naast mij zit Lisa, een Amerikaanse die als docent werkt in Vietnam en voor een paar weken allerlei fietsroutes rijdt in Nieuw-Zeeland. Aan de andere kant van de tafel zit een gezin uit Australië die Nieuw-Zeeland in ongeveer een week doen. En heerlijk gegeten, overigens.
Eindeloos lege wegen
Het weer onderweg is meestal prachtig: warm, zonnig, geen regen. Heel bijzonder voor Nieuw-Zeelandse begrippen, wordt mij op het hart gedrukt. Blauwe luchten en aangename temperaturen vergezellen ons. Fietsen op deze trail betekent fietsen in de middle of nowhere. We fietsen van dorp naar dorp, maar daar tussenin is er niets wat aan mensen doet denken. Alleen de natuur: ruig, leeg, puur en overweldigend mooi. Af en toe zijn er picknickplekken en soms komen we een paar andere stoere fietsers tegen, dat wel.
Overnachtingen
We overnachten in motels, een keer in een B&B. De motels zijn prima: schoon, meestal met een ruime zit/slaapkamer, een extra slaapkamer en altijd een keuken. We overnachten in plaatsen met prachtige namen als Otematata en Omarama: dorpen met enkele huizen, een pub en/of een supermarktje. In Kurow overnachten we in een charmante, Engels aandoende B&B, waar we omringd worden door kippen (en kuikens!), ganzen, honden en katten. We hebben een soort van tiny house, compleet met bloemetjesgordijnen en een eigen terrasje.
Spannend
De route gaat soms even over een weg, maar meestal over een gravel road. Alle fietsdagen zijn onvergetelijk, maar twee routes hebben nog een extra dimensie. De eerste is de route van Omarara naar Otematata , langs Lake Benmore. Het ‘fietspad’ loopt langs het meer, waarbij je moet klimmen en dalen. Het pad wordt geleidelijk steeds ruiger en smaller: je fietst dan op een ‘Grade 3 Trail, with some fall hazards’ volgens de routebeschrijving. We passeren een bord met o.a. de waarschuwing ‘Extreme care needed, dismount if necessary” (grote voorzichtigheid geboden, stap af als dat nodig is).
Op een zware fiets met bagage van zo’n 35 kilo, op zo’n smal pad met allerlei stenen en keien en dan naast je een afgrond. En dan moet je klimmen naar boven, dus begint dat stuur al wat te wiebelen… Die afgrond links naast me, brrr … was de druppel vanwege mijn hoogtevrees: ik ben uiteindelijk toch een keer afgestapt en gaan lopen (één keer, de rest heb ik dapper doorgefietst). Maar dan blijkt dus dat je dat gewoon niet gewend bent. Mijn vriendin rijdt verder, ook niet geheel ontspannen, maar ze hoeft niet af te stappen.
En wie schetst mijn ontzetting als ik even later zie dat een jong stel met twee kleine kinderen voorop de fiets en bagage de route ook rijden. Maar ja, zij zijn jong, zeggen we tegen elkaar.
Beloning
We worden op deze enerverende route beloond met vergezichten op goudkleurige, ruige bergen en het diep blauwe Lake Benmore. Het is warm en zonnig, we stoppen voor de lunch hoog boven het meer op een rots en onze crackers met hummus en tomaatjes smaken extra lekker! En aan het eind een heerlijke, lange afdaling naar het dorp. Het motel daar is prima, het avondeten in de pub even zo. Het leven is goed.
Dwars door de rivier
De tweede route die ik niet snel zal vergeten, is die van Kurow naar Duntroon. Eerst halen we een goede kop koffie in een winery, waar ze om 10.30 ’s ochtends al de eerste groep wijnproevers aan het ontvangen zijn. Daarna door op de ‘flood route’ zoals de route omschreven wordt: je rijdt langs de Waitaki River en doorkruist nog 3 rivieren op deze route. Deze 3 rivieren zijn meestal droog, maar kunnen ook ondergelopen zijn en dan moet je de alternatieve route langs de autoweg volgen.
Het doorkruisen van de droge rivieren is niet altijd makkelijk, er liggen overal grote en grotere stenen en keien. Het is net een grindpad met grind van 10 centimeter dik. Dus af en toe is het hier wel lopen geblazen. De derde rivier die we moeten doorkruisen, ziet er hoopvol droog uit. De rivierbedding is breed en we lopen al naast onze fiets vanwege de keien. Ik weet dat het kan gebeuren, omdat mijn vriendin de route al eens gereden heeft en ja hoor, daar stroomt de Otekaieke River. En we moeten er dwars doorheen. Met fiets en al tot de knieën in het water. Gelukkig is de rivier niet breed, en het is op deze warme dag een verfrissende ervaring met de rest van de rit natte voeten in natte schoenen.
Rock art
Aan het eind van deze tochtbezoeken we nog een bijzondere plek: the Takiroa Maori rock art site. De Maori-tekeningen zijn gemaakt in rotsen en grotten van kalksteen, die op zich al een kunstwerk zijn. Ze vormden een schuil- en verblijfplaats voor de oorspronkelijke bevolking op hun route van de bergen langs de Waitaki River naar de zee.
Kia Ora fiets!
Wij beëindigen ons fietsavontuur in Duntroon, hoewel het officiële eindpunt in Oamaru is. ‘Mijn fiets’ is eigenlijk de fiets van mijn vriendin, die weer op de fiets van haar partner heeft gereden. Ze hebben de tocht goed doorstaan, geen lekke band of zo. Gelukkig maar, onderweg geen fietsenmaker te bekennen, dus zelf oplossen!
Maar wat heb ik genoten van de vergezichten, de leegte, de rust, het avontuur, de bijzondere plaatsen, kleine dorpen met hun buurtsupers, waar we altijd prima lunch- en dinerinkopen kunnen doen. En zoals deze trail bestaan er meerdere en het worden er steeds meer. Dus wat mij betreft: Nieuw-Zeeland is een bijzonder fietsland. Kia Ora fiets!
Gastblog
Heb je het tijdens het lezen al gemerkt? Dit is geen artikel van mijn hand, maar een gastblog van Marjan Brunner. Wat mij betreft, mag ze dat vaker doen. Het is een erg leuk stuk geworden. En die foto’s? Ik wil meteen naar Nieuw-Zeeland. Maar voorlopig blijft het nog bij vakantaseren, ben ik bang.
Wil jij ook naar Nieuw-Zeeland, of er in ieder geval alvast over vakantaseren, bestel dan deze reisgids van Antonette Spaan. Antonette is een collega-blogger en echte Nieuw-Zeeland kenner. Vorig jaar heeft ze een flink stuk gelopen van de ‘Te Araroa‘, een lange afstandswandeling van maar liefst 2000 kilometer dwars door Nieuw-Zeeland. Met Antonette heb ik een paar jaar geleden mijn eerste ruil gemaakt in het kader van mijn blogproject ‘van Waka Waka tot Bora Bora‘. Meer info over Nieuw-Zeeland vind je ook op haar site Nieuw- Zeeland info.
Samenwerking
Dit is zoals gezegd een gastblog door Marjan Brunner. Het copyright van alle foto’s ligt bij haar. In dit blog staat een affiliate link. Als jij via die link iets bestelt, krijg ik daarvoor een kleine provisie. Het mooie is dat het jou niets extra’s kost.
